Kırılgan bir zafer anıtı dikiyorum.
Deprem yüzlü çocuklar şerefine.
Çöl tutsaklığı
Ve bir garip varoluş sancısı bizimkisi
Kendi hikâyemizi yazamıyor
Kendi şarkımızın tınısında yer bulamıyoruz, acılarımıza.
Kaçış iklimine hasret ve nemli duvarlara kilitli, gözlerimiz.
Bir ses bekliyor hücrelerimiz
Ayağa kaldıracak tüm harabelerimizi
Bir ses!
Gelmiyor başucumuzdan
Ve de seher yeli esen yamaçlardan
Çaresiz bakışlar eşliğinde
Kırılgan bir zafer anıtı dikiyorum
Deprem yüzlü çocuklar şerefine.
M. Musab ÖNDER
